Trzcińsko - Zdrój - Dokarmiamy ptaki w Gogolicach

Menu strony

Licznik

Odwiedziło nas:
12215016
osób

Dokarmiamy ptaki w Gogolicach

dodano: 2012-02-24 08:10:24

Wiosną i latem swoim pięknym szczebiotem budzą nas o świcie albo umilają leniwe popołudnia. Zimą ich nie słychać, jakby nie miały nic do powiedzenia. Może nie trzeba się dziwić: są głodne i zziębnięte.

Uczniowie Szkoły Podstawowej w Gogolicach, kiedy pojawiają się pierwsze mrozy, wiedzą, że czas rozpocząć akcję „Dokarmiamy ptaki”. W otoczeniu szkoły ptaków mamy bardzo wiele. Tego roku akcja poprzedzona została wykonaniem gazetek tematycznych, które wskazywały cel i sposoby wzięcia w niej udziału.

Klasa II przedstawiła najmłodszym kukiełkowy teatrzyk pt. „Przyjaciel zza okna”. Maluchy dowiedziały się, jak wiele ptaszków można uratować, sypiąc na parapet tylko ziarenka czy okruszki chleba.

Uczniowie wraz z rodzicami włączyli się do akcji przygotowując smakołyki w postaci pudełek z przetopionym smalcem napełnionym ziarnami zbóż oraz pysznymi skwareczkami. Dzieci wraz z wychowawcami codziennie rano sprawdzają zawieszone na drzewach bądź ustawione przy oknach karmniki. Dbają, aby zawsze były pełne i gotowe na przyjęcie skrzydlatych gości.

Akcja „Dokarmiamy ptaki” prowadzona jest we współpracy z Nadleśnictwem Mieszkowice, które dostarcza różnego rodzaju karmę dla poszczególnych gatunków. Pomagamy więc nie tylko tym „zza okna”, ale także ptakom mieszkającym w parku i lesie. Przy okazji dokarmiania, leśniczy opowiada dzieciom o upodobaniach smakowych ptaków oraz uczy rozpoznawać poszczególne gatunki, zwracając uwagę na upierzenie, miejsce występowania czy (co jest istotne) „temperament”. Mali przyrodnicy wiedzą, że aby zobaczyć mało znany gatunek, trzeba „mieć oczy i uszy otwarte”, a najlepiej wspomagać się jeszcze lornetką.

Podczas zimowych wypraw do lasu można trafić na tropy różnych zwierząt: saren, zajęcy czy dzików, które oprócz śladów zostawiają po sobie „zryte” miejsca powstałe przy poszukiwaniu żołędzi. Najciekawszym tropem jednak okazały się ślady łabędzia, który w poszukiwaniu wody- nie zamarzniętej- potrafił przejść pieszo około 800- 1000 metrów.